Depremin, yokediciliğinden sonraki en vurucu tarafı, “mucize kurtuluşlar” değil midir sizce de? Her gün birkaç buruk mutluluk yaşamıyor muyuz onlar sayesinde?

Büyük felaketin 147’nci saatinde de aynısını yaşadık; anneannesiyle birlikte enkaz altından çıkartılan 12 yaşındaki Cudi, unutturuvermişti tüm yorgunluğunu, Kepez Belediyesi ekibine…

Cudi, diyordu ki çünkü: 
Ben çok kirliyim, beni hamama götürün…
Gülümsedi, sedyelere koridor olan üç-beş kişi..

Yedinci günün 147’ncu saati…

Dev sarsıntıdan ber gün sonra, felaketi mutluluğa çevirmek için Hatay’a koşan Antalya Kepez Belediyesi arama-kurtarma ekipleri, 7’nci günün 147’nci saatinde, bunu başardılar: Yumak Mahallesi’nde çöken apartmanın enkazı altında kalan Cudi ile anneannesini acımasız betonların altından çekip çıkarmışlardı.

Kepez ekibinin “Kimse var mı?” çağrısına cevap almasıyla başlayan hummalı sondaja, Zonguldak ve Kütahya madencileriyle İstanbul İtfaiyesi de destek verdi. Sonradan anlaşıldı ki, Cudi ve ninesi, 7 katlı binanın zeminde oluşan “yaşam boşluğu” sayesinde hayata tutunmuşlardı.

Cudi, ambülansa bindirilirken, bir daha sordu:
Su verecek misiniz?
Hemen verdiler